Đerdapsko jezero spada u veštačka akumulaciona jezera, zauzima četvrto mesto na listi najvećih jezera na Balkanu, i prvo mesto na listi najvećih jezera u Srbiji. Nastalo je 1972. godine izgradnjom hidroelektrane „Đerdap I“, čime se nivo vode Dunava podigao. Kasnijih godina su izgrađene i hidroelektrane „Đerdap II“ i „Đerdap III“. Nalazi se na samoj granici sa Rumunijom, u istočnom delu Srbije, na prostoru Đerdapske klisure – najveće klisure u Evropi. Đerdapsku klisuru čine četiri kotline i četiri klisure: Golubačka klisura, Ljupkovska kotlina, Klisura Gospođin vir, Donjomilanovačka kotlina, Klisura Kazan, Oršavska kotlina, Sipska klisura i Vlaško – pontijska nizija.
Đerdapsko jezero je dužine preko 100 km, a širine, u najširim delovima i do 8 km. Duboko je do 100 m, a ukupna površina jezera iznosi 253 km2 , od čega je 163 km2 u Srbiji, a svega 90 km2 u Rumuniji. Obala jezera je razuđena, sa strmim i često nepristupačnim stenama. Najveća srednja temperatura vode je u avgustu, a prosečne letnje temperature vazduha su oko 22 stepena, dok su zimske oko 6 stepeni. Od vetrova, najzastupljenija je košava, a godišnja količina padavina se kreće od 650 – 800 mm. Jezero je jako bogato ribom, čime je razvijen i sportski ribolov, a od vrsta ribe, najzastupljenije su – šaran, som, smuđ, kečiga, mrena, manić, skobalj, vretenar i druge. Najposećenije ribolovne zone su Porečki zaliv, Lepenski vir i Golubinje. Na obali jezera su smešteni gradovi – Donji Milanovac i Kladovo.
Nastankom Đerdapskog jezera, promenjen je i hidrološki režim Dunava, sa svim njegovim pritokama, te su potopljene velike površine teritorije i ugroženi mnogi istorijski spomenici i lokaliteti. Pojedina nalazišta su i izmeštena, kao što su – Lepenski vir, Golubačka tvrđava, Ada Kale (čuvena po seči dahija u I srpskom ustanku), Trajanova tabla itd. Takođe su izmeštena i naselja – Tekija, Sip, Kladušnica, Davidovac, Kostol, Mala Vrbica, Korbovo, Milutinovac, Vajuga i Brza Palanka. Izgradnjom ovog jezera, Dunav je postao plovan kroz Đerdapsku klisuru.
Pored veoma bogatog prirodnog bogatstva, veliku atrakciju za samo područje, a i za turiste predstavlja bogat kulturno istorijski sadržaj. Među najatraktivnijim lokalitetima, ističu se Golubačka tvrđava, Lepenski vir, Trajanova tabla itd.
Posebna pažnja pripada Nacionalnom parku „Đerdap“, koji se nalazi duž desne obale Dunava, od Golubačkog grada do Diane Karataš, na samoj granici sa Rumunijom. Nastao je 1974. godine i obuhvata opštine Golubac, Majdanpek i Kladovo. Nacionalni park se prostire na 64 000 hektara i obuhvata predele bogate brojnim retkim vrstama biljaka i životinja. Ima 11 vidikovaca visine preko 500 m. Na prostoru Nacionalnog parka nalazi se ukupno deset prirodnih rezervata: – Golubački grad (srednjevekovni spomenik), – Jelenske stene (strmi krečnjački tereni), – Bosman (geološko stanište), – Čoka Njalta sa Pesačom (prostor sa 40 vrsta drveta), – Lepenski vir (arheološko nalazište), – Greben – Boljetinsko brdo (tzv. Mali Kolorado) – kanjon Boljetinske reke, – Veliki Štrbac (Kazan) – stanište divokoza i sivog orla, – Trajanova tabla (memorijalni spomenik iz rimskog doba), – Šomrda (šume jasena i bukve) i – Kameniti (ciganski) potok -stanište drveta oraha.
Izgradnja brane na Đerdapskom jezeru učinila je razvoju i proizvodnji električne energije, a stvoreni su i bolji uslovi za plovidbu i razvoj nautičkog turizma. Takođe, izgradnjom hidroelektrane, nastalo je 14 km dugačko Srebrno jezero, a u blizini Donjeg Milanovca nalaze se još dva jezera – Balta Alu Šontu (Zlatno jezero) i Kazansko jezero. Na ovim prostorima razvili su se nautički, manifestacioni, stacionarni, omladinski, seoski, lovni, izletni i tranzitni turizam. Razvojem turizma, širili su se i hotelski kapaciteti, pa su se izdvojili i najpoznatiji hoteli ovog područja – hotel „Lepenski vir“ u Donjem Milanovcu, hotel „Golubački grad“ u Golupcu i hotel „Srebrno jezero“ u Velikom Graduištu. Pored hotela, turistima su na raspolaganju veliki broj kućnih domaćinstava, vila i apartmana.
